Vorig jaar werd langs de gehele Nederlandse kust een sterke verhoging waargenomen in de aantallen glasalen (jonge paling). Dit voorjaar waren de aantallen wisselend tussen de verschillende regio’s en kwamen een stuk lager uit dan in 2018.
Op een groot aantal locaties langs de Nederlandse kust worden, in verschillende samenwerkingsverbanden, glasalen geteld met behulp van kruisnetten. Vorig jaar lagen de waargenomen aantallen een stuk hoger dan de jaren daarvoor, de hoogste aantallen gemeten sinds 2000. Dit jaar liggen in alle regio’s de aantallen aanzienlijk lager.
In Zuid-Holland was de afname het sterkst, hier lagen de aantallen op vergelijkbare hoogte als in eerdere ‘magere’ jaren 2015-2017. In Noord-Holland was de daling minder, de vangst was nog niet half zoveel als in 2018, wel zo’n drie keer hoger dan in 2017. Zeeland scoorde in 2019 qua niveau tussen Zuid- en Noord-Holland in.
Toestand paling nog steeds erbarmelijk
Een recent advies van de kennisinstituten ICES en EIFAC stelt dat de aalstand zich nog steeds buiten de veilige biologische grenzen bevindt.
De intrek van glasaal bedraagt al langjarig slechts enkele procenten van de intrek in de periode 1960-1980 (peiljaar 2016: 2,7%). In vijftig jaar is de palingstand in ons land met meer dan 90 procent teruggelopen. Sinds 1980 zijn de vangsten van aal in Nederland met 75% afgenomen en is de intrek van de glasaal met 99% afgenomen (!).
De meest waarschijnlijke oorzaak is een combinatie van factoren: verontreiniging, visserij, sterfte door gemalen en waterkracht, achteruitgang van het leefgebied, zwemblaasparasiet.
Zogenaamde 'knakaal' als gevolg van waterkracht/ migratiebarrièresTerugzetplicht sportvissers
In 2007 werd de EU-Aalverordening van kracht om de noodlijdende aalstand te beschermen. Daarom besloot Sportvisserij Nederland in 2009 de terugzetplicht voor aal in te voeren. Het opheffen van het meeneemverbod is nu niet aan de orde: er is geen enkele aanwijzing dat het beter gaat met de aalstand.