Langzaam maar zeker is de zee- en kustvisserij aan het veranderen. Dankzij het Europese visserijbeleid komt er steeds meer aandacht voor duurzaamheid. Vreemd genoeg blijft de zeebaarsvisserij met zogenoemd ‘recreatief staand want’ vooralsnog
buiten schot.
Onderdeel van het nieuwe Europese beleid is de bescherming en het herstel van de zeebaars – een vissoort die tot voor kort vogelvrij
was. Maatregelen gericht op het behoud van de zeebaars strekken zich ook uit naar de sportvisser. Zo gold dit jaar tot 1 juli een algemene terugzetverplichting en is vanaf 1 juli tot het einde van 2016 een meeneemlimiet van één maatse zeebaars per persoon per dag van kracht. Deze verplichtingen gelden ook voor de recreatieve visserij met staand want.
Die visserij – waarbij voor eigen gebruik met kieuwnetten op platvis, zeebaars en harder wordt gevist – is echter een doorn in het oog van Sportvisserij Nederland.
Papieren tijger
Deze netten worden door particulieren op steeds meer plekken langs stranden, dijken en pieren gezet en belemmeren de sportvisser in zijn of haar mogelijkheden – soms maken ze het sportvissen zelfs onmogelijk.
Zeebaars in staand want
Schrijnend is dat deze vorm van nettenvisserij een papieren tijger maakt van het voorgenomen zeebaarsherstel. Want hoewel er ook voor de visserij met recreatief stand want een ‘baglimit’ van een zeebaars per dag bestaat, gaat elke zeebaars die in een net zwemt simpelweg dood. Terugzetten heeft dan niet zo veel zin meer.
De term ‘recreatief’ is dan ook misleidend. Feitelijk is er immers sprake van een beroepsvistuig.
Niet alleen zeebaars
Sportvisserij Nederland is tegen elke vorm van recreatieve staand wantvisserij in ons kustwater. Niet alleen ter bescherming van de zeebaars, maar ook ten aanzien van beschermde annex bedreigde vissoorten als
zalm,
zeeforel en
Atlantische steur.
Atlantische steur
Wat de laatste vissoorten betreft is het te zot voor woorden dat er in Europees verband van alles in het werk wordt gesteld om deze unieke riviertrekvissen terug te laten keren, maar de Nederlandse overheid het toestaat dat ze massaal sterven in warnetten die – zonder regulering – in diverse kustgemeenten overal kunnen worden neergezet.
En dan hebben we het nog niet eens over de vele zeevogels,
bruinvissen en
zeehonden die in deze netten een verstikkingsdood sterven.
Bruinvissen raken geregeld verstrikt in staand want
Standpunt
Als landelijke belangenorganisatie die een verstandig en ecologisch verantwoord gebruik van de visstand hoog in het vaandel heeft staan, wil Sportvisserij Nederland zo snel mogelijk een verbod op de visserij met recreatief staand want langs onze stranden, dijken
en havenhoofden.
Deze ongereguleerde vorm van nettenvisserij is niet te controleren, vangt overwegend vissoorten (zoals zalm, zeeforel en een teveel aan zeebaars) die niet eens mogen worden aangeland en werkt tenslotte visstroperij in de hand.