Het Nederlandse heren- en damesteam zijn bij het WK Kustvissen respectievelijk op plek zes en zeven geëindigd. In beide categorieën wist thuisland Tunesië de gouden plak binnen te slepen. Het resultaat van Team Holland is minder dan gehoopt. Toch kijken de vissers en de staf terug op een leerzaam, geslaagd wereldkampioenschap.
Een primeur voor Tunesië, want nog nooit eerder werd een WK Kustvissen voor heren en dames in dit Afrikaanse land georganiseerd. “Het parcours ligt in de Middellandse Zee, maar de details in de vistechniek en montages zijn wezenlijk anders dan aan de Spaanse en Italiaanse kusten”, blikt bondscoach Rob Punselie terug. Er werd voornamelijk gevist op palometa, dorade, goudharder, geep en leervis.
Geep was een van de vissoorten die veelvuldig naar boven kwamen.
Knappe prestatie
Het Nederlandse herenteam eindigde op plek zes – tussen klassieke zeevislanden Italië en Portugal. Des te knapper dat Team Holland in een deelnemersveld van zeventien landen het eerste niet-Zuid-Europese land was. De teamleden en coaches kijken kritischer naar dit resultaat. “In de breedte misten we net een extra stukje ervaring om de strijd aan te gaan om het podium”, aldus Rico 't Mannetje. Hij eindigde als beste Nederlander op plek veertien. Na wedstrijddag drie had hij met plek vijf in de tussenstand nog uitzicht op een podiumplek. “De laatste dag heb ik niet goed gevist”, zegt de sportvisser uit Rockanje met gemengde gevoelens, wetende dat er meer in had gezeten.
Schakelen in vismethode
Vanaf het startsignaal was de tactiek om zoveel mogelijk palometa’s in het eerst uur te vangen. De deelnemers moesten profiteren, want daarna trok deze vissoort – familie van horsmakrelen – weg buiten werpbereik. De resterende tijd bleek schaken in visafstand, techniek en montages de beste methode. Hierbij waren het – zoals vaker – kleine details die het verschil maakten. De Tunesische heren waren als beste ingespeeld op de vissituatie en wisten optimaal te profiteren van het thuisvoordeel – Kroatië eindigde op zilver en Spanje op brons.
Dameswedstrijd
Op het damesparcours lagen de productiefste stekken veelal tussen de twee en vijftig meter uit de oever. Christel Verhage eindigde individueel op plek 26, twee plaatsen achter de beste Nederlandse Elaine Vredenburg. “Uiteraard heb je te maken met andere vissoorten, maar bovenal waren de vissen allemaal een maatje kleiner. Achteraf hoorden we dat sommige landen meer vis vingen met nog lichter materiaal, onderlijnen van 12 tot wel 10/00”, blikt Verhage kritisch terug. Tunesië speelde optimaal de thuissituatie uit en hield Spanje net achter zich. Kroatië eindigde in een deelnemersveld van negen landen op de derde plek.
Kleine vis - het leek bij tijden meer op witvissen dan zeevissen.
Vol vertrouwen
Bij terugkomst in Nederland heerst ondanks de kritische zelfblik een positief gevoel. “Je gaat alleen maar voor de gouden medaille, maar dat wil niet zeggen dat je met een andere plek ontevreden bent”, stelt Punselie vast. “We kunnen zeker concurreren met de toplanden en dit wereldkampioenschap biedt perspectief voor de toekomst. Ik ben super trots op de inzet en houding van het hele team. Voor het eerst hadden we de hele club, zowel dames als heren, bij elkaar gezet. Dit gaat zeker zijn vruchten afwerpen, misschien al volgend jaar, als het WK in Sicilië zal plaatsvinden”, besluit Punselie vol vertrouwen.
Na afloop overheerst bij het Nederlandse dames- en herenteam een positief gevoel.
Meer wedstrijdvissen?
In Hét VISblad januari-editie een uitgebreid verslag van het WK Kustvissen. Blijf altijd volledig op de hoogte van het laatste wedstrijdnieuws via de Facebookpagina '
Wedstrijdvissennl' van Sportvisserij Nederland.