Gingen we in de vorige uitgave van Hét Visblad nog ‘modern witvissen’ met Ed Stoop en Sander Schipper; deze maand gaan we de compleet andere kant op. Dit keer staat de ‘oldskool’ visserij met de swingtiphengel centraal. Dit is die haast vergeten hengel met het loshangende topje voor de beetregistratie. Onbekend maakt onbemind, maar gelukkig geeft Herman Riekert tekst en uitleg over het swingtippen.
Het swingtippen is – zoals zoveel van onze vistechnieken – in Engeland ontstaan. Bij de zoektocht naar een zo gevoelig mogelijke beetregistratie, kwamen de Engelsen decennia geleden uit op een hengel met een los en naar beneden hangend topdeel: de swingtip. Die werd via een stukje rubber of een schroefdraad aan de hengeltop gemonteerd. Bij de minste of geringste vorm van aanbeet, kwam er al beweging in het losse topje. Dat is volgens Herman meteen een van de grote voordelen van de swingtip: “Het is echt een heel stuk gevoeliger dan bijvoorbeeld de top van een feederhengel. Die laatste is oorspronkelijk ook ontwikkeld voor stromend water. Maar aangezien ik vooral op stilstaand water en niet te grote afstanden vis, kies ik liever voor het bungelende topje van mijn swingtip. Het is echt prachtig als die bij een aanbeet omhoog schiet.”
Klik hier voor het hele artikel. (PDF)
-> meer witvisartikelen