Je kunt het niet weggooien

Medio jaren tachtig, Den Haag. Ik studeerde nog maar was vooral veel langs de waterkant te vinden. Vaak ’s nachts, struinend met de korst op karper. Levend in een andere wereld. De oude garde karperstruiners weet wel wat ik bedoel. De grachten in de stad werden destijds verwarmd door het looswater van de elektriciteitsfabriek en de vuilverbranding. Zodat je midden in de winter soms nog karpers aan de oppervlakte kon bejagen.