Rechtszaak over beroepsvisserij Biesbosch

Door Staatsbosbeheer worden diverse toestemmingen verstrekt aan beroepsvissers om met de zegen te vissen in de Biesbosch. Baars en snoek moeten door de beroepsvissers worden teruggezet maar verder gelden er geen beperkingen. Deze toestemmingen worden al langere tijd uitgegeven en zouden op zich geen probleem hoeven zijn als er maar duurzaam wordt gevist.

Om duurzaam te vissen zal je moeten weten hoeveel vis er rondzwemt, hoeveel vis er bijkomt en hoeveel vis je dus kan onttrekken zonder het kapitaal aan te tasten. Normaliter worden op basis van die informatie binnen een Visstandbeheercommissie door sportvissers en beroepsvissers afspraken gemaakt over het uitzetten en onttrekken van vis.

Echter …..voor de Benedenrivieren en het Haringvliet is destijds weliswaar een Vistandbeheercommissie “in oprichting” ingesteld. Maar nadat deze vbc in oprichting in 2012 een begin van een visplan had opgesteld is het niet meer gelukt de vbc te laten functioneren. En dat is een probleem want het plan uit 2012 was nog lang niet ingevuld en afgerond. Het bevat geen concrete afspraken.

Ook de toestemmingen die voor dit gebied worden uitgegeven door de Nederlandse Staat en Staatsbosbeheer bevatten geen beperkingen qua hoeveelheden vis die mogen worden onttrokken. Daarbij blijkt uit langdurige monitoring dat in het gebied van de Benedenrivieren en het Haringvliet een aantal vissoorten zoals baars, brasem en kolblei al jaren een dalende trend vertoont. Dit blijkt uit een rapport van Imares van begin 2015.

Met die informatie zou je zeggen, een gewaarschuwd mens telt voor twee en neemt het zekere voor het onzekere. Dat is echter niet wat er gebeurt. Nog steeds geven de Nederlandse Staat en Staatsbosbeheer toestemmingen uit zonder quota en zonder dat iemand weet hoeveel er op dit moment daadwerkelijk wordt geoogst. De rechters vonden dit vreemd, want in de toestemming staat dat de beroepsvissers verplicht zijn hun vangsten door te geven aan Staatsbosbeheer. Een van de aanwezige beroepsvissers verklaarde echter dat hij dit niet deed en dat er ook nog nooit door Staatsbosbeheer om zijn vangstgegevens was gevraagd. 

Dit alles baart de sportvisserij organisaties grote zorgen mede omdat de visserijdruk op schubvis niet afneemt terwijl de hoeveelheid vis dus al gedurende jaren duidelijk afneemt. Dat de hoeveelheid vis afneemt komt onder andere omdat het water door diverse oorzaken steeds helderder wordt en minder voedsel bevat. 

Gelet op het voorgaande vindt de sportvisserij dat een duurzame visserij onder de huidige omstandigheden niet is gewaarborgd. Daarom is beroep ingesteld tegen het feit dat de toestemmingen van Staatsbosbeheer aan de beroepsvissers zijn goedgekeurd door de Kamer voor de Binnenvisserij.

Op de rechtszitting hebben Sportvisserij Zuidwest Nederland en Sportvisserij Nederland hun zorgen duidelijk gemaakt aan de rechters. De beroepsvissers verwezen naar een rapport van een ander onderzoeksbureau waaruit zou blijken dat de visstand geen tekenen van overbevissing laat zien. Dat rapport was echter een momentopname, terwijl het rapport van Imares aangeeft wat de langjarige trends zijn van de vissoorten in het gebied. Zoals gezegd zijn die trends zorgwekkend zeker gezien de visserijdruk en daarom is het van groot belang dat er gewaakt wordt voor overbevissing zodat er ruimte is én blijft voor zowel sport- als beroepsvisserij.

De uitspraak volgt over ongeveer 6 weken.