Elk jaar worden langs de Waal en andere Rijntakken honderden dode en gewonde vissen aangetroffen. Sommige daarvan – o.a. aal, maar ook meerval en zelfs zalm en steur – vertonen beschadigingen. Vissen die duidelijke, scherpe snijwonden vertonen. In een meerjarig project van RAVON in samenwerking met o.a. Sportvisserij Nederland en Rijkswaterstaat wordt onderzoek gedaan naar de oorzaken. De hulp van vrijwilligers is hierbij hard nodig.
Het doel is een inventarisatie van de mechanisch beschadigde vissen langs de Waal, om te kunnen achterhalen waar het probleem het grootst is. De bedoeling is hierbij om gestrande en beschadigde vissen te zoeken langs de strandjes van de Waal tussen het Duitse Wesel en Gorinchem. De vondstlocaties worden vervolgens gerelateerd aan de afstand tot gemalen en waterkrachtcentrales, maar ook aan scheepvaartintensiteit en afvoerniveaus van de rivier.
15 minuten werk
Sportvisserij Nederland en RAVON zijn op zoek naar vrijwilligers die willen helpen om de Waal af te struinen naar aangespoelde vissen. Deze rivier omvat een enorm gebied met honderden strandjes die regelmatig bezocht moeten worden. Alleen met de hulp van vrijwilligers wordt het mogelijk om een goede dekking te krijgen langs de hele rivier. Helpen kost gemiddeld 15 minuten per traject, is vrij in te plannen en valt goed te combineren met een gezonde wandeling en Vang5: bij elk trajectbezoek meteen wat zwerfvuil meenemen.
Struin jij regelmatig (met of zonder hengel) de Waal af? Meld je dan aan als vrijwilliger!
Meld je aan!
Vanuit RAVON wordt begeleiding verzorgd – veldkit, protocol, terugkoppeling waarnemingen – en worden vrijwilligersdagen georganiseerd. Sportvissers die hun steentje willen bijdragen en de bedreigde aal een handje willen helpen, kunnen zich aanmelden via
ravon.nl/knakaal. De vrijwilligerscoördinator neemt daarna contact met je op. Ook losse waarnemingen zijn waardevol en kun je doorgeven via
knakaal@ravon.nl.
Een aangespoelde 'knakaal' langs de rivier.
Achtergronden en oorzaken
Veel trekvissen worden bedreigd in hun voortbestaan en zijn internationaal beschermd. Dat komt o.a. doordat deze vissen hun paai- of opgroeigronden niet meer kunnen bereiken, maar ook door kunstwerken zoals gemalen en waterkrachtcentrales en het drukke scheepvaartverkeer. Tegenwoordig is in diverse (Europese) wet- en regelgeving – zoals de Kaderrichtlijn Water, Natura 2000 en het Aalbeheerplan – vastgesteld dat er moet worden toegewerkt naar een sterke vermindering van effecten van deze drukfactoren.