Zorgbewoners genieten bij Samen VISsen in Duiven

Met krachtige slagen van de bezem maken twee mannen de steiger schoon, terwijl de andere vrijwilligers van HSV de Graskarper het voer, aas en de vaste hengels in orde maken. “Het is even afwachten wie er deze keer bij zijn”, zegt Dekker terwijl hij de laatste puntjes op de i zet qua voorbereiding. “Normaal gesproken komen er vijf of zes mensen. Dat is ook het maximum, want we willen iedereen voldoende persoonlijke aandacht kunnen geven. Dit zodat de deelnemers optimaal kunnen genieten van het vissen.” Hoewel vis vangen niet onbelangrijk is, staat dit punt bij het Samen VISsen programma niet op één. Dekker: “Vissen biedt mensen zoveel meer. Bewoners van zorginstellingen beleven een unieke dag aan de waterkant. Een kwart van hen komt namelijk niet meer buiten, terwijl contact met de natuur een aantoonbaar positief effect heeft op deze groep ouderen.”

De opzet van een visuitje

Om zoveel mogelijk senioren de kans te geven te genieten van het vissen en buiten aan de waterkant de zinnen te verzetten, is het Samen VISsen project na een regionale start in Groningen en Drenthe inmiddels landelijk uitgerold door Sportvisserij Nederland. “Medewerkers van de hengelsportfederaties brengen zorginstellingen in contact met hengelsportverenigingen, zodat zij in goed onderling overleg een visdag voor de bewoners kunnen plannen”, legt Daisy Markerink uit. 

Daisy is als coördinator Samen VISsen actief voor Hengelsport Federatie Midden Nederland, maar helpt vanochtend in Duiven ook mee. Markerink: “De vrijwilligers van de vereniging zorgen voor de hengels, aas, voer en ‘vistechnische’ begeleiding tijdens het vissen. De activiteitenbegeleiders van het tehuis brengen de deelnemers naar de waterkant en zorgen voor stoelen, een hapje en drankje en ‘zorgbegeleiding’.”

Media-aandacht

Dit sociaal-maatschappelijke initiatief wordt ook buiten de hengelsport opgemerkt. “Omroep Gelderland heeft vorig jaar een prachtig item gemaakt over ons Samen VISsen-uitje”, zegt Dekker trots terwijl hij op zijn smartphone zoekt naar de beelden van de uitzending. Ook vrijwilliger Henk Otten scrollt mee op zijn eigen telefoon. Hij stuit online op een ander mediamoment. “Kijk, hier bezoekt presentator Jochem van Gelder onze club voor zijn tv-programma ‘Van Gelders Grijs’. Na die uitzending werd ik bij ons in het dorp op straat herkend en aangesproken door voorbijgangers”, zegt Otten lachend. “We laten de beelden na afloop nog wel even zien”, zegt Dekker wijzend op de bewoners van verpleeghuis Liemerije Droostaete en hun begeleiders die de hoek om komen. Iedereen installeert zich op de steiger en daarna kan het visfeest beginnen.

Sociaal contact

Links op de steiger zit Ans (83), een vaste deelnemer. Ze kijkt altijd reikhalzend uit naar de tweemaandelijkse gang naar de waterkant. “Het is fijn om naar buiten te gaan en tijdens het vissen met iemand te kletsen. We zijn niet mobiel en zitten vanwege het personeelstekort in de zorg vrijwel de hele dag binnen.” Naast Ans staat haar vaste coach. “We kunnen goed met elkaar opschieten”, zegt ze terwijl haar begeleider een schouderklopje krijgt. “De avond tevoren slaap ik er zelfs minder goed van. Dan hoop ik zo dat hij er de volgende dag ook weer bij is”, fluistert ze ons toe. Ondertussen verliest ze de dobber niet uit het oog. “De kunst is om scherp te blijven. Vorige keer had ik zes voorntjes, maar de vangst is voor mij eigenlijk bijzaak.”

Flashbacks

Voor Marijke roept dit visuitje – ze gaat voor de eerste keer mee – juist herinneringen op. In eerste instantie denkt de negentigjarige dat dit haar eerste viservaring is, maar een kwartier later krijgt ze een flashback. Ze steekt haar vinger op en begint te vertellen. “Tijdens een vakantie in Zweden heb ik wel eens gevist. Toen er een vis aan de lijn hing, heb ik heel hard om hulp geroepen. Gelukkig was er iemand om te helpen de vis te onthaken en deze terug te zetten”, zegt Marijke lachend. Deze zojuist opgehaalde herinneringen zijn nieuw voor haar begeleiders, zo blijkt uit hun verbaasde reactie. Daar zal eenmaal in het verzorgingshuis zeker nog over worden nagepraat.

Oude visserman in zijn element

Helemaal rechts op de steiger zit Arnoldus (96), die al sinds zijn jeugd vist. “Het is geweldig dat ik nu nog steeds kan vissen”, steekt hij van wal. Er is tijd genoeg voor een praatje, want hij heeft nog geen beet gehad. “Vorige keer ving ik tien visjes en ook nog twee kreeftjes”, vertelt hij lachend. Zoekend naar een verklaring voor de rust rondom de dobber scant hij de vijver. “Het water staat hoger dan de vorige keer, hè?” merkt hij op tegen zijn begeleider. Vroeger viste Arnoldus op snoek en in het zoute water van het Rotterdamse havengebied. “Makreelvissen vanaf een charterboot was onze Pinkstertraditie”, herinnert hij zich met plezier. Dan duikt de dobber onder en vangt hij een mooie blankvoorn.