Op grote meren en plassen moeten honderdduizenden zonnepanelen komen te dobberen, zo wil het Nationaal Consortium Zon op Water. Sportvisserij Nederland waarschuwt dat de mogelijke negatieve effecten hiervan op de waterkwaliteit en de visstand nog niet in de praktijk zijn onderzocht.
Vanwege de schaarste aan beschikbaar oppervlak worden zonneparken in Nederland behalve op het land, gebouwen en infrastructuur ook op het water aangelegd. Drijvende zonneparken zijn een belangrijk onderdeel van de nationale ambitie voor de energietransitie. Voor wat betreft de binnenwateren is het streven om voor 2050 landelijk op 4% van deze wateren drijvende zonneparken aan te leggen (13.300 ha). Sportvisserij Nederland waarschuwt evenwel om hierbij niet te hard van stapel te lopen.
Beperkte kennis effecten
Er is tot nu toe nauwelijks of geen praktijkonderzoek gedaan naar de effecten van drijvende zonneparken op de aquatische ecologie, vissen en visserij. Een bureaustudie door Deltares laat nu al zien dat deze vorm van energieopwekking gevolgen kan hebben voor de waterkwaliteit en het ecosysteem. Mogelijke voorbeelden van zulke gevolgen zijn algenbloei ten koste van waterplanten, verschuivingen in de watertemperatuur en stratificatie van diepe wateren. Ook kan de zuurstofconcentratie afnemen en groeit het risico op zuurstofloosheid van de bodem. Dit soort verschuivingen kunnen negatieve gevolgen hebben voor de visstand.
Eerst praktijkonderzoek doen
Aangezien er nog weinig bekend is over de effecten van drijvende zonneparken op hun omgeving, pleit Sportvisserij Nederland er voor om eerst praktijkonderzoek te doen. Pas zodra de effecten van drijvende zonneparken op de waterkwaliteit en het ecosysteem – waaronder vis – bekend zijn, kunnen wat de georganiseerde hengelsport betreft stappen worden gezet. Tot die tijd dient men vanuit het voorzorgsprincipe terughoudend te zijn met het uitrollen van deze techniek op grote schaal. Zo voorkomen we dat straks het kind met het badwater wordt weggegooid.