De rechtbank in Breda heeft de bezwaren van Sportvisserij Zuidwest Nederland en Sportvisserij Nederland tegen de onbeperkte beroepsmatige visserij in de Biesbosch afgewezen. De sportvisserijorganisaties beraden zich momenteel over het in beroep gaan tegen deze teleurstellende uitspraak.
Beide sportvisserijorganisaties waren in het geweer gekomen tegen de diverse toestemmingen die Staatsbosbeheer verstrekt aan beroepsvissers om met de zegen te vissen in de Biesbosch. Daarbij moet baars en snoek worden teruggezet, maar gelden verder geen beperkingen. De afspraken over de onttrekking van vis worden normaliter vastgelegd in een visplan van een visstandbeheercommissie (VBC), maar dat is hier niet gebeurd. De VBC Benedenrivieren en Haringvliet is het stadium van oprichting vanwege disfunctioneren nooit ontgroeid en de eerste aanzet voor een visplan in 2012 werd niet afgerond.
Dalende trend
Ondanks dat er dus geen concrete afspraken zijn gemaakt tussen de betrokken partijen, geeft Staatsbosbeheer toestemmingen zonder enige beperking voor de hoeveelheid vis die mag worden onttrokken – net zoals de Nederlandse Staat dit voor andere wateren in deze regio doet. Daarbij weet ook niemand hoeveel vis er op dit moment daadwerkelijk wordt geoogst. Dit alles baart de sportvisserijorganisaties grote zorgen. De visserijdruk op schubvis neemt niet af, terwijl de hoeveelheid vis de laatste jaren wel duidelijk kleiner wordt (onder meer door het helderder en minder voedselrijk worden van het water). Deze dalende trend van vissoorten zoals baars, brasem en kolblei in de Benedenrivieren en het Haringvliet wordt bevestigd in een IMARES-rapport van begin 2015 dat is gebaseerd op langdurige monitoring.
Momentopname
Aangezien een duurzame visserij onder de huidige omstandigheden niet is gewaarborgd, hebben Sportvisserij Zuidwest Nederland en Sportvisserij Nederland beroep ingesteld tegen de door de Kamer voor de Binnenvisserij goedgekeurde toestemmingen van Staatsbosbeheer. Deze zorgen hebben zij op de rechtszitting in februari duidelijk gemaakt aan de rechters. De beroepsvissers verwezen op hun beurt naar een ander onderzoeksrapport waarin wordt geconcludeerd dat de visstand geen tekenen van overbevissing laat zien. Dat betrof echter een momentopname, terwijl het rapport van IMARES aangeeft wat de langjarige trends zijn van de vissoorten in het gebied.
‘Geen overbevissing’
Toch oordeelde de rechtbank dat uit het IMARES-rapport niet blijkt dat er een acuut gevaar is voor overbevissing. In haar visie heeft de Kamer voor de Binnenvisserij de toestemmingen dus terecht goedgekeurd omdat ‘de visstand door de beroepsvisserij in de Biesbosch niet onaanvaardbaar zal worden aangetast’. Daarmee volgt de rechtbank de lijn van de Raad van State – de hoogste bestuursrechter – die in 2007 oordeelde dat de Kamer voor de Binnenvisserij goedkeuring alleen mag weigeren als die toestemming ‘geen basis kan vormen voor een, uit visserijkundig oogpunt, verantwoord gebruik van het viswater’.
Hoger beroep
De georganiseerde hengelsport is echter van mening dat op basis van de langjarige gegevens van IMARES juist moet worden geconcludeerd dat een onbeperkte visserij niet meer verantwoord en zeer risicovol is. De jarenlange (dalende) trends zeggen immers veel meer over de ontwikkeling van de visstand dan een momentopname. Sportvisserij Zuidwest Nederland en Sportvisserij Nederland zijn nu in overleg met hun advocaat om zich te beraden over de te nemen vervolgstappen. Hoger beroep bij de Raad van State is daarbij zeker een van de opties.
Rapporten
Klik hier voor de uitspraak van de rechtbank (pdf). Het IMARES-rapport vind je
hier en het rapport van Witteveen + Bos is
hier in te zien.