Het EK Vliegvissen werd dit jaar gehouden in Slupsk, Polen. Het gastland zelf veroverde de wereldtitel. Nederland eindigde op de twaalfde plaats. Hieronder leest u het verslag van dit kampioenschap.
Verslag van het Team:
De Voorbereiding:
Het Nederlands Vliegvisteam, bestaande uit Youri Arens, Frans Dirks, Richard van Dongen, René Koops en Annemarieke Slinger, is enkele dagen voor de start naar Polen vertrokken. Het doel van het eerdere vertrek is het verkennen van de rivier en het meer en trainingssessies ter plaatse. Helaas moest vlak voor vertrek Tino Groentjes afhaken vanwege familieomstandigheden. Hartstikke zonde maar zeer begrijpelijk.
De eerste dagen zijn besteed aan het regelen van vergunningen het bestuderen van het wedstrijdwater en het trainen op vergelijkbaar water. ’s Avonds werden vele vliegen gebonden en leaders geknoopt. Het water is mooi en zelfs pittoresk te noemen. Overhangende en omgevallen bemoste bomen liggen in het water dat afwisselend ondiepten en diepe poelen kent. Mooi om te fotograferen, maar het levert wel wat moeilijkheden op. Er liggen namelijk ook veel bomen en takken onder water. Daar is menig vlieg in achtergebleven.
Diep vissen is toch het motto, want alleen vlagzalm telt. En dat is een volgende moeilijkheid van dit Europees Kampioenschap. Bruine forelletjes zijn er genoeg te vangen, maar vlagzalm beduidend minder! Inmiddels ziet het team ook op facebook dat andere teams zich over deze viskeus van de wedstrijdorganisatie verbazen. Iedereen vangt veel meer forel dan vlagzalm. De trainingsdagen verlopen goed, we bezoeken verschillende stekken. Op een nat pak na (en een mobiel die niet van water hield) is de schade beperkt gebleven. Het meer waarop gevist zal worden, wordt bekeken; het is een vijver midden in de stad waar forellen zijn uitgezet. Het is eigenlijk een witvisvijver en voor de achterwaartse worp heb je vanwege de bomen achter je een meter of vijf. Lastig werpen dus.
Het wordt door deze factoren een spannend Kampioenschap. Op dit moment checken de teams in in het hotel. Een weerzien van veel vrienden. De sfeer is goed. Het Nederlands team is er klaar voor!
Het Kampioenschap
De opening van het Kampioenschap was een muzikaal omlijste ceremonie met toespraken. De deelnemers stonden een uur bijna letterlijk te trappelen van ongeduld achter hun vlag. Onze jongste deelnemer, Youri, met 17 jaar net oud genoeg om mee te mogen doen, droeg de vlag na de openingsverklaring naar de standaard waarin alle deelnemende landen hun vlag plaatsten en na een fotomoment was het tijd om te eten. De tweede dag was de officiële practice-dag. Omdat wij al eerder hadden getraind, hebben sommigen ervoor gekozen om de middag ervan te rusten en voorbereidingen te treffen voor de wedstrijdsessies. De vliegen die het ‘t best deden, werden nagebonden en leaders nieuw geknoopt.
Op de eerste wedstrijddag stonden twee (van de vijf) sessies op het programma. Met bussen werden de deelnemers naar de sektoren gebracht en sommigen moesten zelfs met minibusjes nog verder naar afgelegen plekken weggebracht worden en/of een flink stuk (soms wel 3 km) lopen. De rivier de Lupawa is een grotendeels ongerepte stroom. Gemiddeld met 12 meter breed en tussen de 40 en 180 centimeter diep waren de plaatjes op internet veelbelovend. Nu bleek er meer water in te staan. Waar de meeste teams zich hadden voorbereid en getraind op het met kleine nimfjes tussen de groene wierbedden subtiel te vissen, bleek het nu te gaan om met extra verzwaarde nimfen in flink stromend water diep te komen, om de vliegen langs de bodem aan te bieden. En dan nog. Vanwege de ineens dalende temperaturen was er maar weinig vis aan het azen. Menig Poolse controleur heeft tegen zijn deelnemer gezegd: “fish not eat”. Het was taai, niet alleen vanwege de hoge waterstand en de kou, maar ook het waden door de blubber stelde de conditie van alle deelnemers op de proef. De Lupawa is voor Poolse begrippen een uitzonderlijk water. Jaren terug heeft men er voor gevochten om deze rivier tot de eerste no-kill zone te maken van Polen. Om dit te handhaven is een geoliede machine van controleurs op de kaart gezet die duizenden controles per jaar uitvoert. Onlangs is er flink geïnvesteerd in het aanleggen van vistrappen en paaigronden zodat de vis vanaf zee ongehinderd kan optrekken en zichzelf in stand kan houden. Een prachtig initiatief voor de natuur, waarbij de vissers in de regio als waakzame ogen en oren functioneren van dit ecosysteem. Om het Europees Kampioenschap Vliegvissen hier te houden is een beloning voor veel voorvechters van de natuur in en rond de Lupawa.
Na de eerste wedstrijddag stond het Nederlands team op de 14e plaats.
De tweede wedstrijddag had één wedstrijdsessie. Inmiddels was duidelijk, dat de enige sessie op het meer een lastige was. Een grote eendenvijver met op sommige stekken nauwelijks ruimte achter je om te werpen, en de vis zwom in schooltjes rond; soms vlak voor je voeten tussen de rietstengels. Youri had deze dag de meer-sessie en heeft snel schakelend op Hollandse wijze peuterend onder de kant met zeven forellen de sessie op zijn naam geschreven. Een voortreffelijke prestatie voor deze debutant. Na deze dag stond het Nederlands team mede hierdoor op de 13e plaats.
De laatste wedstrijddag omvatte de laatste twee sessies. Het weer was nog regenachtiger geworden en ook kouder. De Polen stonden na de eerste twee dagen al bovenaan en er moest een wondertje gebeuren, wilde een team hen van de eerste plek verdrijven. En dat gebeurde ook niet; Polen werd als team Europees Kampioen en ook de gouden medaille individueel ging naar Polen. Het Nederlands team werd 12e van de 17 teams. Beste Nederlander was René Koops op de 34e plaats.
Een huldiging van een kampioen in het eigen land is altijd net iets feestelijker dan anders. En de Polen hebben er ook alles aan gedaan er een echt feest van te maken na afloop. Een heerlijk diner en zelfs een ludieke 6e en 7e sessie (catch the squirrel en blind casting binnen in het hotel) en zelfs vuurwerk bij de sluiting maakten de week compleet.
Opgevallen is het Nederlands team de vriendelijkheid en behulpzaamheid van alle vrijwilligers. De controleurs deden hun best om de deelnemer op ‘t gemak te stellen en te helpen waar mogelijk. De organisatie was tip-top geregeld.
Youri Arens, Frans Dirks, Richard van Dongen, René Koops, Annemarieke Slinger